Het KMI had "mooi"  weer voorspeld : zonnig, af en toe bewolkt, tot 16°C.

Het zou de eerste schuchtere  poging van lente worden na zovele koude weken met regen, sneeuw en hagel  en soms vriestemperatuur aan de grond....

 

Maar aan de start was het 'stief koed wé". Er werd niet getreuzeld om onze kajaks te lossen en klaar te leggen en op ons 'kajakuur' werd  de navette richting Valkenswaard uitgewuifd.

 

De waterstand zag er goed uit, zelfs  na de weken van regen.

En na een halfuurtje priemden de eerste zonnestralen door de wolken en werd het aangenaam paddelen.

Eens voorbij de laatste huizen werd het genieten van de natuur tussen de rietkragen. De passage onder het laag brugje gebeurde vlekkeloos, al hoorden wie iemand zuchten ...'mijn zwemvest is te dik' ....oeps.

 

En op de pic-nicplaats waren we alleen, lekker in het zonnetje, tot er wind kwam opzetten en vlugger dan gedacht  zaten we terug in de kano en kajaks.

 

Onderweg werd er uitegekeken of de lama van vorig jaar er nog rondwandelde tot onverwachts een "boxer" of zoiets in de Dommel sprong en proestend  en snurkend  de achtervolging  inzette op een blauwe kajak ....

zijn baaske riep en floot tevergeefs maar de woef plonsde die kajak achterna om na de eerste bocht uit het zicht te verdwijnen. En kadee gaf niet op hoor !! Waar het enigzins kon werd op de oever gekropen en met een 100m-spurtje door de weide dook die wat verder terug in het water om achter  zijn 'blauw speeltje' te ploeteren. Dat werd ettelijke keren herhaald ..... opgeven stond blijkbaar niet in zijn gedragscode !!

Het curieuze van heel  dat geval was dat alleen die blauwe "flix' aandacht kreeg en wij verder ongemoeid gelaten werden met uitzondering van één uitval naar de punt van een Invader.

Uiteindelijk werd de zwemtocht afgebroken en verdween de viervoeter in het bos.

Tja, we zullen nooit weten wat de reden was waarom alleen die blauwe kajak de aandacht kreeg.

 

En dan werd er rustig verdergepaddeld tot er een grote boom over de Dommel  de doorvaart versperde.

Met wat trekken en sleuren kon die hindernis genomen worden waarna we ontdekten dat die kanjer van een boom geveld was door de knaagtanden van een bever !!

 

Na het opladen aan de Venbergse watermolen werd  de tocht afgesloten op het terras van het pannenkoe- kenhuis van Suykerbuyck waar er nog gezellig nagepraat werd over de ervaringen van de dag.