Hohenlimburg....Jeugd uitstap

Een zaterdag in Hohenlimburg....

 

Leuven, 26 september 2020, 7u30 's ochtends : ondanks het miezerige weer stonden 11 jeugdleden, 4 begeleiders en 4 chauffeurs voor dag en dauw paraat voor een dagje wildwaterplezier in Hohenlimburg. 
Het coronavirus had ons verplicht er een daguitstap van te maken in plaats van een jeugdweekend, maar dat kon de pret niet bederven.  Iedereen een mondmasker op en in karavaan vertrokken we voor een 3uur durende rit richting Duitsland. 
 
Iets voor elven reden we de parking aan de wildwaterpiste op en als bij wonder was het opgehouden met regenen.  De weergoden waren ons dan toch nog welgezind !  Snel het parcours even verkennen en enkele boterhammetjes naar binnen werken vooraleer we de boten lossen en onze kajakkleren aantrokken.  Die laatste twee stappen zou ik dit jaar overslaan : een gekwetste knie hield me voorlopig van het water.
 
De groep werd opgedeeld : Tim zou de nieuwelingen zonder wildwaterervaring onder zijn hoede nemen, terwijl Thomas en Ralf de gevorderden in het oog zouden houden.  Nog snel even de spelregels uitleggen (waar instappen, nooit alleen varen, etc. ...) vooraleer onze ongeduldige jeugdleden konden instappen.  Het plezier kon beginnen.
 
De eerste golf lag er goed bij om te surfen en sneller dan verwacht merkten een aantal deelnemers dat de stroming toch verraderlijk kon zijn.  Onze eerste zwemmers lieten niet lang op zich wachten, maar dit kon niemand afschrikken : snel de boot geledigd en terug het water op !  
 
Onder deskundige leiding van Tim leerden Gillian, Tom en Sigrend de stroming meester te worden :  keerwaters in- en uitvaren en het traverseren onder de knie krijgen waren hun grootste uitdagingen. 
 
Ondertussen speelden de anderen lustig verder.  Sommigen bekwaamden zich daarbij heel erg in het eskimoteren.  Anderen oefenden dan weer wat meer het zwemmen op stromend water.  En nu iedereen toch nat was, kon evengoed dat zwemmen nog wat extra geoefend worden want sommigen wilden nog een paar proeven afleggen om hun C1 brevet te halen.
 
Kamiel nam de leiding en legde gretig aan de andere deelnemers uit hoe een werptouw gegooid moest worden en hoe je een zwemmer uit het water kon vissen.   Ik merkte dat hij heel goed opgelet had tijdens Tim's lessen.  Thomas hield alles in het oog om er zeker van te zijn dat het volgens het boekje verliep.  En hij zag dat het goed was : 6 jeugdleden legden hun zwemproef af.
 
Ondertussen was ik in de comfortabele auto van Luc gekropen : aan de kant was het toch niet zo warm en af en toe begon het terug te druppelen.  Bovendien had ik eigenlijk nog wat administratie af te werken. 
 
Rond half vier kwam Trui kijken : sommige jeugdleden namen een pauze en kregen het wat koud.  Misschien een goed moment om ze een warme snack te serveren.  De traditionele hotdogs konden natuurlijk niet ontbreken.  Het kampeervuur werd geïnstalleerd en de potten uitgehaald, worstjes opgewarmd en sandwiches gesneden.  Dit keer moest het coronaproof gebeuren : allemaal netjes in de rij staan, sandwich nemen, een worstje komen ophalen en Trui voorzag ze van de nodige sausjes.  Ongelooflijk hoeveel die hongerige magen naar binnen kunnen spelen. 
 
Na dit intermezzo gingen de moedigen nog even het water op.  Door sommige lesgevers werd nog wat geoefend op het nemen van salto's... meestal zonder succes...  maar leuk was het wel.  Anderen hadden genoeg gevaren en begonnen hun warme kleren aan te trekken. 
 
Om 18u uur ging ik de laatsten van het water plukken. Nu moesten we toch echt hun boten opladen!
Bovendien zouden we anders te laat zijn voor het obligate Duitse ijsje !  Ja, Ralf ging echt niet naar huis vooraleer hij een ijsje had gegeten !  We waren nog net op tijd vooraleer het ijssalon dicht ging, maar dit jaar moesten we het wel buiten verorberen. 
 
Iets na 19u zaten we allemaal terug in de auto.  Ralf vertrok als eerste.  Ik wachtte even af tot de anderen ook klaar waren om te vertrekken, en met 3 auto's achter me aan reed ik de parking af in de hoop dat ze me toch tot op de autosnelweg zouden kunnen volgen.  Het was ijdele hoop.  De verkeerslichten beslisten er anders over.  Naar 't schijnt hebben sommigen nog de Duitse rotondes grondig verkend tot ze tot de conclusie kwamen dat dit niet de optimale manier was om thuis te geraken en ze beter de GPS konden volgen. 
De terugweg werd een lastige klus : de regen was terug van de partij, de Duitse wegenwerken eveneens, … en ondertussen was het in de auto verbazingwekkend stil geworden.  Rond 22u15 reed ik de Kolonel Begaultlaan op.  Kennelijk als eerste.  Het was nog even wachten tot de anderen aankwamen en de botenremorque gelost kon worden, maar rond 23u kon iedereen moe, maar voldaan naar huis toe. 
 
Hilde
 
#Jeugdinvest